https://muthusitharal.wordpress.com/2017/11/12/வர்க்கம்-சாதி-நீட்டு-பகு/?preview=true
(பகுதி ஒன்றின் சுட்டி)
ஏன் சாதி
இந்த பூட்டிற்கான அவசியமென்ன? ஏன் வர்க்கங்களாக ஒற்றுமையாக இருந்தவர்கள் பல்வேறு சாதிகளாக பிரிந்து தன்னை தனிமைப்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும். மார்க்ஸியத்தின் வரலாறு எவ்வாறு இயங்கி முன்னகரும் என்பதைக் கொண்டு இதை புரிந்து கொள்ள முயல்கிறேன்.
தொடரும்……
தொடர்ச்சி…..
பேரரசுகளின் தோற்றம்
பேரரசுகளின் உருவாக்கத்திற்கும் சாதியின் தோற்றத்திற்கும் நெருங்கிய தொடர்புண்டு. குறுநில அரசுகளாக இருந்தபோது வர்க்கங்களுக்கிடையே போட்டிமனப்பான்மையோ அதன் பொருட்டு விளையும் வேற்றுமைகளோ பெரிய அளவில் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.
பேரரசுகள் உருவாகி பேராலயங்கள் எழுப்பட்டபோது சாஸ்திர மற்றும் வேதம் தெரிந்தவர்களின் தேவை அதிகமாகி அவர்களுக்கு முன்னுரிமையும் சலுகைகளும் வழங்கப்பட்டு படிப்படியாக சாஸ்திரம் கற்றவர்களும் புரோகிதர்களும் பொருளாதார அடுக்கில் மேலே செல்கிறார்கள். இயல்பாக இது அனைத்து வர்க்கத்தினரையும் வேத சாஸ்திரங்களை கற்பதை நோக்கி நகர்த்தியது. Java demanda இருக்கும் போது எல்லோரும் Java படிக்கிறதல்லையா. அது போலத்தான.
சமன் குலைவு
இந்நகர்வால் ஒரு காலத்தில் புரோகிதர் வர்க்கம் எண்ணிக்கையில் மிகுந்து பிற தொழில்களைப் புரிபவர்களின் எண்ணிக்கை மிக அருகியிருக்கலாம். இச்சமநிலையைப் பேணுவதற்கு அனைவருக்கும் சமமான ஊதியங்களையோ சலுகைகளையோ பேரரசுகள் அளிக்க விரும்பவில்லையா? இல்லை பேரரசுகளுடன் நெருக்கமாக இருந்த புரோகித வர்க்கம் இதை தடுத்து விட்டதா? என்பதே கேள்வி. எவ்வளவு பொருள் கொடுத்திருந்தாலும் சூத்திரர்களின் வேலையை அவர்கள் செய்திருப்பார்களா என்பதும் கேள்விக்குரியதே.
உலகம் முழுவதுமே பேரரசுகள் உருவாக்கிய பொருளாதாரச் சிக்கலாகத்தான் மார்கஸியம் இதை அணுகுகிறது. பேரரசுகளிலிருந்து முதலாளித்துவம் வரை சமூகம் நகர்ந்ததிற்கு காரணம் இச்சிக்கல்களுக்கு தீர்வு காணும் முயற்சியால் தான்.
பெரும்பாலும் இச்சிக்கல்களுக்கான தீர்வு ஏதாவது ஒரு குறிப்பிட்ட வர்க்கங்களுக்கு சாதகமாகவும் மற்ற வர்க்கங்களுக்கு பாதகமாகவும் தான் அமைகிறது. அதுவரைப் பேணப்பட்டு வந்த சமூகநீதி இத்தீர்வுகளால் குலைக்கப்படுகிறது.
கதவடைத்துக் கொள்ளுதல்
அப்படி ஒரு தீர்வாக அமைந்தது தான் புரோகிதர்கள் வேத சாஸ்திரங்கள் தங்களுக்க மட்டுமே உரியவை என்று முடிவெடுத்து தங்களை தனிமைப் படுத்திக்கொண்டது. அது நாள் வரை அனைத்து தரப்பு மக்களும் ஒன்றினைந்து உருவாக்கிய வேதங்களும் சாஸ்திரங்களும், புரோகிதர்களுக்கும் அவர்களது சந்ததியினருக்கும் மட்டுமே உரியதானது. பிற வர்க்கத்தினருக்கு வாய்ப்பு மறுக்கப்பட்டு சாதியால் பூட்டப்பட்டிருந்த கதவிற்கு வெளியே நிறுத்தப்பட்டு தங்கள் பாட்டன் முப்பாட்டன்களுடைய வேதத்திற்கு அந்நியமாக்கப்பட்டார்கள்.
வேறு வழியின்றி பிறவர்க்கங்களும் (சத்திரியர்களும் வைசியர்களும்) இதைப் பார்த்தொழுகியதின் விளைவு ஒற்றுமையாக இருந்த வர்க்கங்கள் சாதிகளாக சிதறுண்டன. தொழிலை மட்டுமே பிரித்த வர்க்கங்கள் தொழிலாளியை பிரிக்கும் சாதிகளாக உருமாறியது இப்படித்தான்.
சூத்திரர்களின் தொழில்கள் இழிவாகச் சித்தரிக்கப்பட்டு, அவற்றை செய்பவர்கள் வேறெந்த தொழிலுக்கும் தகுதியற்றவர்கள் என்ற முத்திரை மிக ஆழமாக உயர்சாதியினரால் பேரரசுகளின் துணைகொண்டு பதிக்கப்பட்டது.
சாதியும் தகுதியும்
காலம் செல்லச் செல்ல பொருளாதார வசதிகளையும், தேவையான அதிகாரத்தையும் கைப்பற்றிக் கொள்ளும் ஆற்றல் உயர்சாதியில் பிறந்தவர்களுக்கே உரியதாகியது. இதற்காக சாதிகளும் உருமாறின. பண்டைய காலத்தில் சாதி என்றழைக்கப்பட்டது, நவீன காலத்தில் தகுதி என்று உருமாற்றம் கொண்டது. அதையொட்டி பல போட்டித் தேர்வுகள் உருவாகின. நீட் வரை இதுதான் காரணம்.
இத்தேர்வுகள் தகுதி என்ற பேரில் உரிமை உள்ளவர்களை மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்கின்றன என்றார் அம்பேத்கர்.காலம்காலமாக தேவையான தகுதியைப் பெறும் உரிமை மறுக்கப்பட்டவர்களுக்கு சில காலங்களாவது இட ஒதுக்கீடு போன்ற சலுகைகள் வழங்கப்படவேணடும் என்று வாதாடி அதை அரசியலமைப்புச் சட்டமாக்கினார்.
தமிழ்நாட்டில் பெரியாரும் இதைப் பினபற்றி சமூகநீதியை நிலைநாட்ட விரும்பினார். ஆனால் இன்னும் ஏற்றத்தாழ்வுகள் ஒழிந்த பாடில்லை.
தேவையான தகுதியையும் வளத்தையும் பெற்றுக் கொண்டவர்கள் புதிய உயர்சாதிகளாகத்தான் மாறிப்போனார்கள். பழைய உயர்சாதிகள் இவர்களுக்குப் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டார்கள்.
அம்பேத்கரோ பெரியாரோ கனவு கண்ட சமூகநீதி இன்னும் எட்டப்படவில்லை. சாதியின் இறுக்கமான கதவுகள் இப்போது நெகிழ்ந்திருந்தாலும், அக்கதவின் பரப்பு பெரிதாகி இன்னும் எளியோரை அழுத்திக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.
அரசாங்கங்கள் மட்டுமே இக்கதவை முற்றிலும் கரைத்து விட முடியாது. அக்கதவுகளுக்குப் பின்னால் வசதியாக ஒளிந்து கொண்டிருக்கும் தனிமனிதர்களும் முயல வேண்டும்.
